De Esperanza (= hoop in Spaans) is het nieuwe actie-schip van
Greenpeace en was op 16 februari te bezichtigen door het publiek.
Langs de kade zag het schip er indrukwekkend uit, de felgekleurde
regenboog schitterde in de zon. Met haar 72,3 meter lengte, 14,4 meter
breedte en diepgang van 4,7 meter is de Esperanza het grootste van de
drie actieschepen. Ze is aangeschaft omdat Greenpeace een schip nodig
heeft dat snelle atoomtransporten en illegale walvisjagers kan
bijhouden, sterk genoeg is om in ijsgebieden te varen en toch
milieuvriendelijk is.
Het eerste wat opvalt als je aan boord stapt is het nieuwe
helikopterdek en de hangar die op het schip gebouwd zijn. De
helikopter is nodig omdat het zoeken op zee naar een andere boot lijkt
op het zoeken van een speld in een hooiberg. De radar kan door de
bolling van de aarde niet verder kijken dan zo’n 30 zeemijl. Als het
slecht weer is kan de helikopter worden opgeborgen in de hangar. Deze
multifunctionele ruimte doet ook dienst als werkplaats, persruimte,
feestzaal en tentoonstellingsruimte.
Op de Esperanza zijn verschillende niet direct zichtbare technische
hoogstandjes verwerkt die het schip milieuvriendelijk maken. Daarmee
willen we als milieuorganisatie ook een voorbeeld stellen voor de
scheepswereld. Aan boord is bijvoorbeeld een nieuw koelsysteem
(ammoniak) geïnstalleerd voor de airconditioning en de koelkasten.
Veel milieuvriendelijker dan de gebruikelijke freonsystemen die niet
ozonvriendelijk zijn en broeikasgassen uitstoten.
Bovendien heeft de Esperanza een waterzuiveringsinstallatie die
vergelijkbaar is met dat wat ze in de ruimtevaart gebruiken. Een
totaal gesloten systeem waarbij zelfs het toiletwater zo gezuiverd
wordt dat je dit gewoon kunt drinken! Om psychologische redenen
gebeurt dit (nog) niet maar wordt het water wel hergebruikt voor
bijvoorbeeld toilet, douche en afwas. Zo wordt het waterverbruik
drastisch verminderd en hoeven we geen vervuild water over boord te
pompen.
De grootste investering was wel de installatie van een
milieuvriendelijke dieselelektrische aandrijving. Deze neemt de
voortstuwing over van de grote dieselmotoren wanneer de Esperanza op
cruisesnelheid van 10 knopen vaart. Alleen tijdens het manoeuvreren of
voor hoge snelheden worden de grote motoren ingezet. Hiermee wordt per
etmaal 1500 liter minder brandstof verbruikt. Verder wordt aan boord
afval, olie en vuilnis strikt gescheiden, gedurende de vaart
opgeslagen en alleen in de haven aan de wal gebracht.
De Esperanza kan 70 dagen achter elkaar op zee blijven en er zijn 17
bemanningsleden nodig om haar veilig te laten varen. Dit zijn
professioneel opgeleide bemanningsleden en worden (alhoewel minder dan
op de commerciële vaart) gewoon betaald. Zij varen 4 maanden mee en
zijn dan 2 maanden thuis. Dat vind ik heel knap. Je zit op een boot
heel dicht op elkaar met verschillende nationaliteiten, ver weg van
huis en vaak onder extreme omstandigheden.
Dit heb ik zelf meegemaakt toen ik twee maanden lang het Greenpeace
kantoor in Amsterdam verruilde voor een piepkleine kooi op het
Greenpeace-actieschip de Artic Sunrise. De tocht van de Arctic Sunrise
ging langs Chili, Argentinië, Brazilië en Mexico. In tegenstelling tot
Europa bestaat er in Latijns-Amerika geen enkele wetgeving over de
lozing van industrieel afval.
Zonder enige sanctie kunnen bedrijven giftig afval achterlaten in het
water, in de lucht of in de bodem. Het doel is vooral regeringen aan
te sporen milieuwetgeving te maken of te wijzigen, wetgeving die de
bevolking in elk geval het recht geeft op informatie over welke
chemische giftige stoffen bedrijven lozen. Met de Stop Pollution-tour
afgelopen winter zette Greenpeace de noodzaak van milieuwetgeving
kracht bij en steunde omwonenden van vervuilende bedrijven bij hun
protest.
Je kunt over milieuvervuiling lezen en horen, maar niets maakt meer
indruk als vervuiling zelf zien en ruiken. Spreken met slachtoffers
van de vervuiling zoals omwonenden met huidaandoeningen,
ademhalingsproblemen, miskramen, geboorteafwijkingen en
kankergevallen. Dat hakt erin. In Nederland zijn we wat dat betreft
toch heel beschermd. Het meest frustrerende is vooral dat het westerse
bedrijven die de milieuwetgeving hier ontduiken en daar vervuilen.
Onthutsend maar tegelijk heel motiverend en daar kan de Esperanza een
bijdragen aan leveren!
|
Tekst:
Catelijne Prinse
Fotogr. en samenstelling: Dick Jacobs
De deur
op de Esperanza, na alle voorbereidingen beginnen hier de acties.
Deze deur komt uit op de waterlijn en dus bij de actieboten van
Greenpeace, als deze deur opengaat.......... |
De laatste oerbossen worden bedreigd. In april 2002 is de 'Oerbossen-top'
in Den Haag. Een laatste kans...Lees
alles over oerbossen en
wat u kunt doen!
|
|